Het
plan is een constructie op te zetten in een spiraalvorm met driehoeken.
Het geheel staat overzichtelijk in mijn hoofd gebeiteld. Daar
tussendoor plaats ik dan wat letters en woorden.
De uitvoering blijkt geheel anders te werken dan het beeld in mijn
gedachten. Rest me niets anders dan alles aan te passen en het geheel
niet in mijn hoofd, maar op papier te laten ontstaan. De tekst hervindt
zich als vanzelf helemaal aan het het eind.
Najaar 2010. Het is nog vroeg in de ochtend als de verpleegster ons
naar een klein kamertje brengt, waar de eerste voorbereidingen worden
getroffen voor de knieoperatie van mijn zoon Ino, net 15 jaar. Hij moet
zich van zijn kleren ontdoen, krijgt een veel te ruim operatiebroekje
aan en neemt een kleine kalmeringspil, waarmee hij in een roesje zou
moeten komen. Het roesje blijft uit, na ruim een uur wachten de
operatie ook. Complicaties elders.
Geheel ontzet, neem ik hem weer mee naar huis. De
kruisbandreconstructie, die zijn nog zo prille voetbalcarrière een goed
vervolg zou moeten geven, wordt met enkele maanden uitgesteld. Het is
een lange rit, we spreken niet of nauwelijks, een traan parelt over
zijn bleke wang.
Woorden van troost stranden halsstarrig in mijn strot.
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|