mat van
der heijden
Bits 20-05-16
Geef Laika een uitgeknepen pak yoghurt en hij verscheurt het geheid in tientallen stukken, op zoek naar nog net dat beetje yoghurt dat hij kan opeten. Als ik met die verscheurde stukken een nieuw flacon moet maken, zal het er heel anders uit gaan zien, simpelweg omdat er stukken in Laika's maag zijn verdwenen of dermate beschadigd dat het herstel een onmogelijke puzzel wordt.
Als ik een tekst of een beeld op papier of board zet, puzzel ik ook maar wat in elkaar. Het "complete beeld" in mijn hoofd blijkt al werkende toch niet helemaal compleet te zijn. Eigenlijk doe ik dat bij mijn dagelijkse handelingen de hele dag, maar dan op de automatische piloot.
Mijn jongste dochter doet momenteel haar eindexamen middelbare school.
Ik herinner me nog goed hoe gestructureerd ik me destijds voorbereidde en de stof verdeelde zodat ik geagendeerd de samenvattingen en proefexamens kon doorlopen. Functioneel. En methodisch zoals de schoolse structuur er toen en waarschijnlijk nu ook in het middelbaar en hoger onderwijs uit zal zien.
Om te komen tot nieuwe inzichten, nieuw voor mij persoonlijk bedoel ik, ervaar ik de "Laika-methode" als zinvoller en effectiever. Het uit elkaar halen van bestaande beelden en structuren om deze vervolgens weer (experimenteel en soms onvolledig) in elkaar te schuiven, levert vaak prachtige resultaten op. Nieuwe beelden die meer vragen dan antwoorden oproepen, die eigenlijk helemaal niets opleveren, a-functioneel zijn en blijven schuren in het kader.
En dan gewoon gaan zitten en kijken.
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
"De stukken van een eerder beeld"
2016
potlood-aquarel-papier
32-25 cm
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
