Het is 21.00 uur als we aanschuiven aan een klein tafeltje in de hoek
naast een grote en zwaar brommende koelkast vol drank, tiramisu en
andere lekkernijen. Rood-wit geblokt kleedje op een tafeltje waaronder
ik mijn benen nauwelijks kwijt kan. Aan het uiteinde van het kamertje
zit een wat ouder paar te genieten van brood en wijn. Naast ons
verorberen vijf mannen van middelbare leeftijd luid gesticulerend hun
avondmaal onder het genot van 3 karaffen water, witte en rode wijn. Het
verbale gesteggel in combinatie met hun druk gebarende handen en
grimassen, doet soms het ergtse vermoeden, maar ho.... dit is Italië.
Ooit moet Hij zijn laatste restje klei ietwat achteloos zo links en
rechts in het Italiaanse landschap geworpen hebben. Zonder pardon,
hoppakee tegen de meest steile bergwandjes. Zijn kleurapostel Mathias
(toeval) heeft vervolgens deze gehuchtjes van mierzoete pasteltinten
voorzien, waarna de druiven- en olijfoogst het aanwezige volk van het
nodige genot kon voorzien. Helemaal af, laten zo!
Lavaggiorosso is enkele dagen ons verblijf aan de Italiaanse
Bloemenriviera. Behalve de bedrijvigheid in dit toeristische kustgebied
aan de Middellandse Zee, straalt de streek ook van trots, van ambacht,
van "kijk-dat-hebben-we-toch-maar-mooi-voor-elkaar-hier".
Het is weldadig hier te zijn, maar in al zijn zelfgenoegzaamheid,
ambachtelijke kunde en het zonovergoten klimaat, is het gevoel te
vernieuwen, te ontdekken, te experimenteren ver te zoeken. Ze zijn er
zelf eigenlijk ook best wel klaar mee.
Laten zo!
|
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
|