Bits voorheen

mat van der heijden

Bits 22-12-17

Het bijzondere van een dichtbundel, is de eenvoud waarmee ik de bundel pak, open en volkomen ingenomen kan worden door slechts één gedicht te lezen. Terug op de plank blijft de tekst nog uren door mijn hoofd zingen.

In 1995 zag ik "Vertrouwd en o zo vreemd" op TV. Een avondvullend programma van Wim Kayzer bij de VPRO waarbij o.a. enkele schrijvers aan tafel uitgenodigd waren. Joseph Brodsky (Nobelprijswinnaar voor de literatuur in 1987) was één van hen. Ik had nog nooit van Brodsky gehoord. Ik herriner me een klein, fragiel hoofd dat onomwonden verhaalde over zijn verleden (waaronder 5 jaar dwangarbeid in de Sovjet-Unie) zonder ook maar enig sentiment te willen oproepen, hoezeer gespreksleider Kayzer ook bleef hengelen naar "het diepste van zijn ziel".

Het sentiment zat die avond zichtbaar in wat de man niet zei, waar de stiltes vielen, waar zijn ogen spraken.

Uit de bundel "Ex Ponto" (gedichten 1961-1995) het gedicht "Blues".

Blues

Achttien jaar bracht ik door in Manhattan.
Mijn huisbaas leek aardig maar bleek evengoed
een etter te zijn. Wat kan ik die man haten.
Geld is groen, maar het stroomt als bloed.

Ik moest de rivier maar eens oversteken.
New Yersey lonkt met zwavelgeel vertoon.
Van getelde jaren valt weinig meer te vrezen.
Geld is groen, maar groeit niet aan een boom.

Ik neem mijn boeltje mee, mijn oude sofa.
Maar wat moet ik met het uitzicht aan?
Ik zal het blijven missen tot ik doodga.
Geld is groen, maar je wordt er treurig van.

Doorgaans kent een lichaam zijn bestemming.
Het is je ziel die maakt dat je soms bidt,
al vliegt daarboven uitsluitend een Boeing.
Geld is groen, mijn haar haast wit...

1992

Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?

Mail me

(svp je mailadres, o.v.v BITS)

Joseph Brodsky

Joseph Brodsky
(1940-1996)


Reacties
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
Back to Bits