mat van
der heijden
Bits 12-01-18
"En dan zit daar iemand, echt waar! Maar jullie zien hem niet en even later weet ik het".
Als het leven zich aandoet, niet aansluit bij wat de rest waarneemt en ervaart. En je kunt het niet zeggen.
Vergat ik je nog te zeggen
Ik luister aandachtig en hoor,
zie hem amechtig zwaaien - het koor
laat zich niet jagen - aldoor
stilte, doch chaos volop in je hoofd.
We staan daar - staren samen naar omlaag
maar waar de Sonnenbichl parelwit zou moeten zijn
bruint het gras morsig door het scherp gesteente,
parelt je traan onweerstaanbaar - daar in het ravijn.
(Stiekem, ben ik even bij die ander
die me neemt - zo helemaal
tot aan haar naakte huid - nabij
mijn lang, lang verleden)
Ik rol je op en bind met stevig koord
je hele lijf tot een pakketje
dat ik met speels gemak
kan dragen tot in verre oorden.
Want wat ik je nog zeggen moest
wat ik vergat je te vertellen
is dat
ik je aldoor nog moest zeggen
dat we hier nu echt vandaan moeten zien te komen
van hier weg - op mijn rug gebonden - GAAN
vergat ik je nog te zeggen.
(wat je ook nog mag weten:
ik ben dol op chocolade Sinterklaasletters)
Wekelijks verschijnt een nieuwe
BITS.
Op de hoogte blijven?
(svp je mailadres, o.v.v BITS)
"Vergat ik je nog te zeggen"
2018
potlood-papier
32,5-25 cm
(svp o.v.v. REACTIE BITS en je naam)
