In 2014 zag ik in het Stedelijk Museum te Amsterdam een
overzichtstentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Mike Kelley
(1954-2012). Een overrompelende hoeveelheid werk in zeer uitdagende
materialen. Wat is blijven hangen zijn de griezelige associaties in
tekst en beeld (performances op kleine tv-schermen) en de lieflijke
knuffelwezens in bont gehaakte verschijningen.
Op een klein paneel schilderde ik de letters, gaf ze voorzichtig wat
kleur en accentueerde de woorden met zwarte en witte contouren. De
volgende dag twijfelde ik al en na enkele dagen wist ik het zeker; dit
was niks! Binnen enkele dagen verdwenen de letters onder gitzwarte
vlekken.
Met een dikke haaknaald trachtte ik een rond werkje te haken van wat
overgebleven, dikke wol. Door telfouten kromp de cirkel naar binnen
waarna een soort sok ontstond.
Een ding met niks erin op een paneel met zwarte vlekken. Hoewel het
nergens over gaat en eigenlijk enkel beeldmateriaal is, dringt Mike
Kelley zich ongevraagd aan me op.
Weerloos blijkt mijn beeldenbrein.
|
Recente BITS:
Bits 10-10-25
Bits 03-10-25
Bits 26-09-25
Bits 19-09-25
Bits 12-09-25
Bits 05-09-25
|