Na 5 jaar weer terug in Luang Prabang, Laos. De inwoners, het weer, de chaos in het verkeer en het overal opduikend zwerfafval is een bekend gegeven, maar toch is het straatbeeld verandert. Covid heeft hier flink huisgehouden; het Guesthouse waar ik verblijf, is ruim 2 jaar geheel gesloten geweest. Wie niet een beetje spaargeld had, is er bekaaid vanaf gekomen, wordt me hier verzekerd.
Nogal wat jongeren keerden berooid terug naar het platteland waar de familie het vangnet vormt. En zoals het seminarie in vroeger tijden voor arme, katholieke families een uitweg bood om één van de kinderen een vervolgopleiding te gunnen, zo kunnen in Laos kinderen in een tempelgemeenschap opgenomen worden om zodoende behalve het geloof en zijn rituelen ook het nodige in taal, wiskunde e.d. te leren.
Behalve culturele en spirituele vorming, moet er ook gewoon gewerkt worden.
Wat Phramahathat Rajbovoravihane
(Bhoedistische Tempelgemeenschap)
Luang Prabang
Laos
